Πῶς εἶναι ἡ κόλασις;

Απομαγνητοφωνημένες απαντήσεις του γέροντος Εφραίμ,
Δικαίου της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα,
σε ερωτήσεις των μαθητών της Αθωνιάδος

Μια ψυχούλα γράφει: Ευλογείτε. Πως είναι η κόλασις; Και για αυτό το θέμα θα κάνω μια ομιλία.

Ο Γέροντας Παΐσιος θα μας έλεγε. Δεν πήγα ακόμη παιδί μου ούτε και ξέρω. Από τα βιβλία μόνο την γνωρίζω.

Είχα κάνει μια φορά ομιλία με τίτλο. "Κόλασις δεν υπάρχει". Είπαν: ωχ, ωχ, είναι αιρετικός. Αλλ' ας τον ακούσουμε τον τύπο τι θα πει και μετά θα τον στριμώξουμε. Και μιλούσα μόνο για τον παράδεισο. Κόλασις είναι η απουσία του Παραδείσου. Ο ήλιος δεν υπάρχει όταν κλείνω τα μάτια μου. Δεν βλέπω τον ήλιο ας πούμε. Καταλάβατε. Με αυτήν την έννοια. Αλλά αυτοί πήραν το μήνυμα ότι ο Θεός έκανε και παράδεισο έκανε και κόλαση. Αφού έκανε κόλαση ο Θεός, άρα ο Θεός φταίει που κολάζομαι. Γιατί εγώ για την κόλαση είμαι. Άμα με κάνεις να περάσω για τον Παράδεισο να 'ναι ευλογημένο. Αλλά αφού έκανες την κόλαση Εσύ. Δεν λέει ητοιμασμένω τω Διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού το Ευαγγέλιο;



Μα το πράγμα είναι αντίστροφο. Όταν σε έκανα με μάτια να βλέπεις, αετός - κουκουβάγια, να βλέπεις καλά και τα δύο μάτια του σώματος και του νοός, της ψυχής, δι' Αγίου Πνεύματος να βλέπεις το Άκτιστο Φως και εσύ εθελοτυφλείς ισοβίως και αιωνίως αυτό εστί κόλασις. Η απουσία του καλού είναι η κόλασις. Έχουμε την αρετή και την κακία. Είναι η απουσία του Όντως Σώζοντος, η κόλασις. Υπάρχει το Φως. Δε θέλω να το βλέπω για δικούς μου λόγους, είναι κόλασις. Ο Παράδεισος όμως εποιήθει. Πρώτα έγινε ο Παράδεισος σαν Δημιουργία. Και μάλιστα ο Αγγελικός Παράδεισος. Πρώτα έκανε ο Θεός τον Παράδεισο, τους Αγγέλους τους έβαλε στο δικό τους χώρο. Ο επίγειος Παράδεισος στους Πρωτοπλάστους και ο ουράνιος παράδεισος για τις ψυχές μετά το Θάνατο. Ο Παράδεισος σαν δημιουργία υφίσταται αλλά κόλασις σαν δημιουργία δεν υφίσταται. Γι' αυτό το λόγο δεν υπάρχει σκότος της κολάσεως. Αφού είναι όλα πάμφωτα. Αν υπάρχει σκότος; Κάπου ο Θεός είναι απών και αφού η κόλασις είναι τόσο πολύ μεγάλη άρα ο Θεός απουσιάζει άρα δεν είναι πανταχού παρών. Είναι κάτι πολύ φοβερό. Να μην αξιωθεί κανείς να πάει στην κόλαση. Ο Γέροντας Παΐσιος, ο Άγιος αυτός άνθρωπος όπως γνωρίζουμε τώρα, έλεγε σε μια ομάδα προσκυνητών: Ρε παιδιά προσέξτε λίγο. Πως θα δούμε τα ιλαρά μάτια του Χριστού μας να μας κοιτάνε λιγάκι διαφορετικά, και εγώ δε θα τον βλέπω έτσι δεν είναι, ότι λύπησες το Χριστό και αυτή η λύπη θα είναι σαν κόλασις; Πως θα το αντέξεις; Ε, πως θα το αντέξεις; Με ένα ήμαρτον και συγχωρέθηκες. Ούτε πολύ σκάψιμο είναι ούτε πολύ όργωμα είναι. Κάνε το βήμα και προχώρα.